Reprint. Pomnik Bartosza Głowackiego, 1915 r.
Wojciech Bartos(z), od 1794 r. z nazwiskiem Głowacki (ur. 1756 r. w Rzędowicach, zm. w 1794 r. w Kielcach) – polski chłop, kosynier w czasie insurekcji kościuszkowskiej, chorąży grenadierów krakowskich.
Wziął udział w insurekcji kościuszkowskiej, w bitwie pod Racławicami 4 kwietnia 1794 r. odznaczył się wielkim męstwem (zdobył działo rosyjskie gasząc lont czapką), za co został mianowany chorążym. Otrzymał także nazwisko Głowacki. Śmiertelnie ranny podczas bitwy pod Szczekocinami 6 czerwca 1794 r., zmarł i został pochowany w Kielcach. Po klęsce powstania stał się symbolem waleczności i męstwa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz