Zespół kościoła i klasztoru oo. Bernardynów otoczony był fortyfikacjami złożonymi z murów i baszt obronnych i pełnił znaczącą rolę w systemie obronnym Leżajska oraz ludności starostwa leżajskiego.
Niemalże wszystkie większe budowle wznoszone na terenach Rusi Czerwonej w okresie od XV do pierwszej połowy XVIII w. posiadały charakter obronny. Miejscowa ludność znajdowała wielokrotnie w obrębie murów kościoła i klasztoru pewny azyl przed takimi niebezpieczeństwami jak napady tatarskie i najazdy okolicznych watażków. W XVII w. Tatarzy splądrowali tereny starostwa leżajskiego i samo miasto Leżajsk w 1624, 1648 i 1672 r. Duże straty dla miejscowych wieśniaków i mieszczan leżajskich spowodowały oddziały armii szwedzkiej w 1656 i oddziały siedmiogrodzkie Jerzego II Rakoczego wiosną 1657 r. W marcu 1657 r. oddziały siedmiogrodzkie spowodowały pożar, który zniszczył częściowo kościół i klasztor. Pierwszy remont kościoła przeprowadzono w 1670 r.
Ślad zostawiam:), że zwiedzam dalej !
OdpowiedzUsuń